fysiotherapie

Via mijn school werd ik gevraagd mee te gaan naar de Alpe D´Huzes. Voor mij was het al een eer hiervoor gevraagd te worden, dus heb nog geen seconde moeten nadenken over mijn beslissing. Mijn huisgenoten, die ook op dezelfde school op de opleiding fysiotherapie zitten, zijn in voorgaande jaren meegeweest. Hierdoor had ik er al veel over gehoord, ik kon mij toen alleen nog geen voorstelling ervan maken. Mijn taak, en die van vele anderen, is de renners te masseren, zodat zij goed voorbereid kunnen starten. Vandaag, op de dag zelf, ondersteunen wij de renners bij de beklimming(en) in fysieke zin. Met name in de gaten houden dat zij niet te ver gaan voor hun dierbare(n).
Mijn echte ´Alpe D´Huzes gevoel´ kwam gisteravond, de avond voor de dag van de beklimming zelf. Zoals iedere avond werd er weer een briefing gehouden over wat er allemaal gaat gebeuren en gewijzigd is. Gisteravond werd er echter ook veel aandacht besteed aan waar de Alpe D´Huzes voor staat. Zelf kreeg ik hierbij een magisch gevoel van eenheid. Van de honderden mensen die in de tent daar zitten. Niet voor hunzelf, maar voor iemand anders, en voor elkaar. Zelfs nu ik dit stukje aan het schrijven ben moet ik echt even slikken.
Als het aan mij ligt ben ik er sowieso volgend jaar weer bij. Dan zowel als masseur en als fietser.

Joep van der Aa, 3e jaars student fysiotherapie